คนหน้าใส, เท่ง เถิดเทิง
อย่าเสียใจเลยคนดี ที่พี่คนนี้ ไปรักใครบางคน อย่าน้อยใจเลยหน้ามน ที่มีบางหน พี่หลงลืมเธอไป ก่อนนั้นมีเพียงสองเรา จะสุขจะเหงาพี่ยังไม่มีใคร จากนี้พี่ต้องปันใจ เมื่อคนหน้าใสคนนั้นได้เข้ามา * ก็คนนั้นช่างน่ารัก พี่ห้ามหักใจไว้ไม่ไหว ลุ่มหลงไปแล้วทั้งหัวใจ ก็คนนั้นช่างหน้าใส พี่ห้ามหักใจไว้ไม่ได้ อยากพบเธอไปทั้งเช้าเย็น เธอนั้นเองก็เช่นกัน ไม่ต่างกับฉัน เธอนั้นก็ปันใจ คนนั้นคือยอดดวงใจ คือเจ้าตาใส ตัวน้อยของสองเรา | * | * |